Violetsnoep

ik herinner mij niet te kunnen spreken
ik herinner mij vormkwesties
en gesprekken over zout die nergens heen hebben geleid

ik heb een cd opgezet
en de brief afgemaakt voor het boek dat ik schrijf

het is zielig
het is zielig dat het spijt

ik herinner mij wandelen met Pieter in Parijs
ik herinner mij een kaartje

de rotte beesten in het gras
grazen mijn haar in 
de pijn is goed voor het, wat? dat ik schrijf

ze wankelen 
zei "je ne vais pas changer le monde"
maar u zie ik wel graag

en het woord is afgemaakt voor het boek dat ik schrijf

Zomerjassen en regenjurken

De sluis de sluis roept de bruine
eenhoorn die half in half uit
de witte boonbron staat

schoon als hij open staat
en het water stroomt

schoon als hij zingt
en de grenzen herziet

schoon als hij lacht
verdriet als hij traant

de bruine eenhoorn darpelt, snatert
filtert de balderen weg van zijn weg

de bruine eenhoorn zoekt een jurk om in te dralen
hij is schoon als hij lacht
de sluis de sluis roept de bruine

eenhoorn zoekt een jas om in te schuilen
waar is mijn jas?

Ik geef hem een zomerjas
Hij zegt: ik wil een regenjurk.

Loes Swaenepoel

Alles kan om vijfentwintig voor twaalf wanneer ik in mijn remslaap struikel en mijn fantasieën op hol slaan. Als ik daar zou spreken met de waarheid, zou die me dan duiden? Mij wijzen waar ik heen moet. Mij regels opleggen zodat ik niet afdwaal. Het pad dat ik bewandel niet kwijtraak en ook mezelf niet. Maar als op een winderige dag de waarheid niet meezit en ik schuilen moet ?

Hersenspinsels. 5. Linker helft, bovenste verdieping, deur 3 (deur 2 is vastgespijkerd, vanwege een traumatische ervaring, over een paar jaar zal deze deur waarschijnlijk abrupt geopend worden) Liefdesverdiep.

Ik droom vaak over u.
Vannacht was ik op reis.
Ik was op reis naar mijn eigen huis, maar ik wist dat gij er nu in woonde, ge waart alleen nog niet thuis.
Ik wist het omdat ik een grote zwarte patser wagen zag staan op wat eens onze parking was, die was van Jan.
Toen ik binnenkwam, ik was er binnengebroken omdat ik het niet langer aankon om buiten te blijven, ik moest namelijk weten waar gij mee bezig waart, toen ik dus binnen kwam zag ik mijn eigen huis.
Ik zag mijn interieur, maar ik zag niets van mijn gerief, overal stonden computers en geluidsinstallaties.
Na een tijdje kwam gij dan thuis, en ge waart verschoten dat ge mij zag, maar ge waart blij.
En toen ge dichterbij kwam, Jan stond achter u, toen zag ik dat ge veranderd waart.
Uw haar had een andere kleur en ge waart dik.
Ge waart niet zo mooi als hoe ik u ken.
Ik keek naar u en ik dacht "Waar is Anton/hij?"
Maar toch kuste ik u.

Ik was laatst echt bij u.
Ik ben blij waar ge zit, ge hebt het daar goed.
Ge waart nog altijd even knap, en ik toch kuste ik u.

Planten zijn erg aanwezig. Niet alleen hier in mijn hoofd.
Ik zet ze ook soms op mijn vensterbank, ik zet ze eigenlijk vaak op mijn vensterbank.
Dat is mijn wintertuin.
Maar troost vind ik er eigenlijk niet vaak in.
Waar vind ik troost?

Verschrikkelijk! Mijn ogen!
Dat ze dat ooit zouden meemaken
het was natuurlijk te voorzien
maar toch… een mens blijft hopen

Dat komt van hele dagen binnen te zitten
Je begint te stinken naar de gedachte om de achterdeur open te zetten
Je begint te zweten van de poging om een zomerjas uit de kast te halen maar ze toch terug de kast in moet leggen
Ik begin te wenen als ik weet dat ze komen als Russen in een troep, ik zin heb in zoetigheid, te weinig jou heb en te veel regen… maar ik begin enkel te wenen als dit gebeurt in de winter
Ik krijg spierpijn van het springen omdat ik probeer de venster open te doen, maar tijdens mijn sprong denk van 'het raam moet niet open, het is te koud' maar dan telkens ik beneden ben ik denk het moet wel open de zomer moet binnenkomen ik terug spring maar dan weer denk 'het raam moet niet open, het is te koud', en zo de hele tijd moet springen (wat wel vreemd is dat ik moet springen om mijn raam open te doen, maar daar is hoogst waarschijnlijk een veiligheidsuitleg voor van mijn moeder)
dat komt van hele dagen binnen te zitten

niets, enkel de winter die wacht tot hij de zomer niet meer kan buitenhoeken

Zoals wij liggen naast struiken in grenzeloos groene tuinen en daar dan ook beminnen
Zoals borden op de muren neerkijken op uren nachten en tijdloze minuten tot ze er gebroken bijhangen
Zoals gewone klanken toetsen tot het verschrikkelijk aangenaam word om het als van ons te beschouwen
Zo doen we dat
Liefde inboezemen, tot het er niet meer uit wil

Hersenspinsels. 4. Linker helft, beneden verdieping (heeft vrouwentongenplant in de hand) Denken over denken-verdiep

snosterpartijtjes, ik heb het over snosterpartijtjes
geen idee wat het zijn, maar ik het het er over
(zoals veel mensen, die geen idee hebben waarover ze het hebben maar toch doen alsof ze het hebben en maar door en door en door gaan)
discussies maar dan op de gelijkvloerse hersencapaciteiten
neenee, misschien stel ik het nu te erg voor, ze toen toch gewoon hun best om, ja ze doen gewoon hun best

ge doet het zelf, ge zijt een groot snosterpartijtje

dus hij offert zich op aan de wetenschap
hij is ziek, en hij en nog andere patiënten krijgen medicatie
maar de helft krijgt echte medicatie en de andere helft placebo
na twee maanden zullen we zien
ik zeg da we zullen zien
eerst kijken

ik voel mij geplant
geplant tussen de groene minuscule wilgen
of ben ik de reus
geroest in de grond
om mijn eigen schuld
vleugels worden rot
en voeden de grond, waarin mijn voeten staan
weer vaster, steeds vaster geplant

dit is Herman
Herman denkt niet zo graag
hij denkt niet zo in gedachteachtige gedachten als mij
en dus ook niet zo veel
maar het is ook geen dommerik ze
mijn Herman
Hij is specialer dan mijn andere planten, daarom mag hij bij mij in bed

blijft het interessant om deze dingen aan u te vertellen, bent u nog geboeid naar mij aan het luisteren of kan het u allemaal niet meer schelen
het kan mij alleszins allemaal niets meer schelen, u bent dan ook maar toeschouwer
u hoeft niet te oordelen over wat er omgaat in mijn hoofd, het is er, en ik ga het niet verstoppen omdat u niet langer geboeid kan blijven
misschien zou u beter eens in uw eigen hoofd gaan snuisteren en zien wat voor schade er is aangericht vooraleer u het boeien aan mijn rekening overlaat
vergeet uzelf niet en uw hersenen, uw hoofd, uw gedachten en woorden, uw verzinsels en uw hersenspinsels
(vergeet ze niet)

ik krijg van mijn moeder elk jaar een spaarpot, ik heb zo een varken, maar ook een kikker, een brievenbus, een ei, een blauwe theepot, een circusneus, een jerrycan, een blik, een kistje, een mini-drumstel, een rode theepot
stuk voor stuk gruwelijk lelijke dingen
maar als mijn moeder komt dan zet ik ze op mijn schouw, tussen de rest, tussen al de rommel

tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut
ik tuut tuut tuut ben tuut tuut tuut geen tuut tuut tuut locomotief tuut tuut tuut tuut ik tuut tuut ben tuut tuut tuut ook tuut geen tuut fuut tuut
ik ben een mens

en ge zit in mijn hoofd
interessant, naar het schijnt

Hersenspinsels. 3. Rechter helft, benedenverdieping, deur 1 (de enigste deur, das een groene deur, met levende eekhoorntjes die er over huppelen, eigenlijk lijkt het een beetje op een boom, maar het is wel een deur) Gewoon gezelligheid-verdiep

zomerse geuren, gemaaid gras, zweet, potloodslijpsel, boeken, rozen en druiven en wijngaarden, zonnecrème gemengd met zeewatergeur, citroengeuren, zoutig (ik weet het, het lijkt een smaak, maar er bestaat ook een zoutige geur), zoetig (hetzelfde, en ja het zijn twee verschillende dingen, maar ja ze komen allebei in de zomer voor), uw zweet,
geen parfum, men doet meer parfum aan in de winter volgens mij
waarom
om de duistere, zoete geuren van de winter te verfrissen
in de zomer (eigenlijk vanaf de lente) strooit je lichaam feromonen uit in alle soorten vormen, fleur
de fleur van het jaar, omvat de geur van lichamen, ongeparfumeerde, licht zwetende, maar bloemende lichamen
kamperfoelie (staat in onze tuin), verse ijsthee, karamel (voor op mijn ijsje), de geur van de zon die ik terug vind in mijn katten als ze in de zon gelegen hebben
ik ben geen hondenmens
ook geen kattenmens
ik ben een mensenmens

ik zie haar daar staan, ga naar haar toe, beweeg mijn hoofd in knikjes naar rechts, blijf staan op een afstandje van haar, ze kijkt niet naar mij
ik wou dat ze keek, naar mij
ik wil een blik van dat schepsel
wat oogcontact gefrutseld
ik zie haar daar staan, blijf staan, beweeg mijn hoofd in knikjes naar mijn voeten, blijf staan
ze kijkt naar mij
ik wou dat ze niet keek, naar mij
ik vermijd een blik van dat schepsel
wat oogcontact, frustrerend
het dromen van tegenstrijdigheden
het willen van paradoxale situaties

gaat gij echt soms onder uw bureau zitten?
ja, echt
waarom?
gewoon, uit gezelligheid

Er woont een muis daar in die theepot
een witte muis
een witte veldmuis
ze heet Jef
ja, het is een vrouwtje
Muizen kunnen heel vies zijn, maar deze gaat elke dag naar mijn poembak in de keuken, springt op het pompje van de zeep, gaat rollen in de kwak zeep die er dan ligt
en springt dan in het afwaswater dat er nog staat van de dag daarvoor
dan rent ze weer naar de theepot
die rode theepot
maar ik denk dat ze slaapt nu

ma gaat gij echt soms onder uw bureau zitten?
ja, echt
waarom?
gewoon, uit gezelligheid
of misschien, omdat ik mij wil verstoppen

Er gaat een spel gespeeld worden
100 mensen met een paard
Waaronder ik en mijn vader
Het spel is dat je met je paard in zoveel mogelijk auto's moet gaan zitten.
Het is zeer spannend, want als je niet genoeg auto's behaald word je geschrapt.
Mijn vader heeft angst om mij te verliezen, ik heb angst om mijn vader te verliezen.
We starten, mijn vader heeft een zwart paard. Ik heb geen paard.

ma gaat gij echt soms onder uw bureau zitten?
ja, echt
waarom?
gewoon, uit gezelligheid
of misschien, omdat ik mij wil verstoppen
als ik geen zin heb in de afwas
of ik verstop mij voor iemand die mij wil kietelen
maar soms ook echt gewoon, uit gezelligheid
als ik muziek luister of een boek lees

Hersenspinsels. 2. Rechter hersenhelft, bovenste verdieping, deur 2. Ironisch verdiep (en soms een beetje liefde, maar eigenlijk zit er een beetje liefde in elk verdiep)

Bulderlach, ergens in de hoeken van mijn teennagels
daar groeit een beetje humor, die enkel durft naar buiten te keren wanneer ik hem er ranzig afscheur en de helft van mijn teenvel mee trek
dan ontstaat er wel eens een greintje ironie, of cynisme, ik ben er nog niet zo goed uit
humor wel, dat weet ik, een beetje humor, ergens in de hoeken van mijn teennagels
maar misschien toch geen bulderlach

Geïnspireerd raken, dat is echt iets moois. Alé, iets interessants. Het was heel inspirerend gisteren om u daar te zien staan. In het zwart, ergens vond ik het jammer, dat zwart, maar het paste wel. Het paste allemaal uiteindelijk wel. Ik snapte het. Ik heb u wel gemist gisteren. Het is de eerste dag dat ik u helemaal niet meer zag. Daar moest ik bijna van huilen, want net gisteren, wou ik die inspiratie met u delen. En dan mengen met de inspiratie die ik krijg, telkens ik u zie. Telkens ik u zie wil ik u zo verschrikkelijk hard kussen. Echt voor lang. Ik ben geïnteresseerd in u. Ik ben ook geïnteresseerd in Kaprow, in Zonen en in een Spirit en ook in waar de wereld naartoe gaat. Naar elke mogelijke zijweg die het leven kan nemen. Die het leven u kan opleggen, insturen, begeleiden, aanraden, … en ge zijt weer weg. En ik zie u dan weer, en ik krijg dan weer zin om u te kussen.

schoenen
veters
schoenen
veters
waar zijn mijn schoenen
veters
schoenen
veters strikken
ik leerde mezelf, ik kon het door zelf te onderzoeken, ik was fier op mezelf toen ik mijn schoenen aan de verkeerde kant had dichtgeknoopt
veters
schoenen
veters

uw hersenen, die zijn eigenlijk heel lelijk
echt waar, echt aartslelijk
een hoopje verlengde wormen door elkaar met wat gelei over gekapt
ze hebben wel een nut, maar ze zijn toch lelijk

geneteld aan mijn tong, genoeg gezogen, gedaan met de pret
bittere schuldenaren die tongen verzoenen en lippen verkrachten
er kwamen genoeg woorden uit mijn mond
dat wou ik zeggen
maar ik kon het niet, er kwam wel een stortvloed van schrijlingse gedachten in mijn mondholte rollen
vergeten dat ik wou dat er geen paarden of neuzen onder de kussens in boeken bestonden te grillen van plezier
zonder dat meneer en mevrouw de stokpaardneushoorncactus begonnen te zingen en te huilen in hetzelfde kwartier
kalender gewijs dachten ze te wissen wat hen was overkomen, dat er geen paarden of neuzen onder de kussens verdwenen
of toch niet meer
dat het wel zou stoppen

Als kind wou ik altijd een toren van zetels maken,
en dan was ik de prinses boven op de toren
ik ben maar tot één zetel hoog geraakt
maar dat was in mijn fantasie al verschrikkelijk hoog
ik nam dan al mijn poppen en knuffels en slangen in de zetel
vanuit mijn troon zag ik de wereld rondom mij verdwijnen
alles in het water
gelukkig was ik zo slim die drijvende toren te bouwen en kon ik
al mijn vrienden redden

geraamten van muildikbieren dwalen rond
ze grazen aan mijn haar
plukken mijn wimpers uit mijn ogen
om hun tanden mee te flossen

Hersenspinsels. 1. Rechter hersenhelft, bovenste verdieping, deur 1. Aanvullend verdiep.

Door de wereld heen, er om door, langs onder en boven. Ik ben daar nog nooit geweest. Snotjong, zeggen ze dan, verloren in uw eigen land. Ge zijt verloren gelopen in uw eigen doolhof. Gekapt en geknipt door uzelf. Het is uw eigen fout. Dat ge verloren zijt. Zo een dingen zeggen ze dan. Om u goed te doen voelen. Genegenheid. Dat voel ik niet. Wanneer ze dat zeggen. Door de wereld heen, er om door en langs onder en boven. Er graag stevig in, hard er in, gestoord hard. Dan trillen, om mijn as.

"Waren jullie ook zo teleurgesteld toen ge hoorde dat de Sint ni bestond? Da was gelijk de ergste dag van mijn leven. De Sint bestaat ni ofwa? Godverdomme moeder. Dus gij hebt al die jaren tegen mij gelogen? En ja gij ni alleen, ons vader ook. Zo ging da toen." Groeten uit de zomer. In de zomer is 't warm. soms.

Geen van mijn vrienden lijkt op u. Ge weet niet of we vrienden zouden zijn geweest moest ik dat niet hebben gezegd. Ik weet het ook niet. Jammer he. En 't gaat maar voort ondertussen. 't Is nogal rustig in mijn hoofd, gisteren. Vandaag is 't echt rustig. Ik vraag mij af, het is niet echt tegenstrijdig. Ik wou die persoon zijn, liefst. Ik wou die persoon zijn, die mee mocht gaan. Met u. Gelukkig zijn hier ook hemelen aanwezig. "Simon waar denk je aan?"

Ik heb mezelf vast gezet. Gekrompen in een ballon. Een blauwe ballon. Gekrompen tot de grond. In een aarzeling. Ik zat in een grote, blauwe, ballon-achtige aarzeling. Daarna een pijntje. Een blauw pijntje. Ah. Ah. Ah. Ah. Ah. Ah. Een klein pijntje.

Er is eigenlijk geen verhaal.
Geen boos, geen verdriet
Die muziek is, die tilt u zo op
Da ge niet moet denken
maar kunt meegaan… in de muziek
als de twee stukken gedaan zijn, dan is het gewoon nog rust

Opgemaakt voor het hiernamaals stap ik de wachtkamer binnen
Geen zomers sfeertje in de balkonnen van mijn dood
de ouderdom verjongt mijn jeugd
gespiegeld aan de storm in mijn hoofd

het regent , druppelt in plensjes op mijn hoofd
de krant boven mijn hoofd tracht het te begeven
ik roep "hoe nog even vol"

Mijn held bestaat uit verschillende moordenaartjes.
Als in 1 om de nuchtere ik die ik wil zijn als in 2 relativeringsvermogen naar de botten als in 3 ik soms niet meer weet wat ik juist had bedacht
Met held bedoelde ik mijn liefde.
Mijn liefde bestaat uit verschillende troempanpetjes en strilifoneesjes.
Strilifoneesjes.
Dat zijn kleine (vandaar de sjes), geen chineesachtigen, vergis u niet, visjes uit de strilonese zee, die zee is niet waarneembaar met het blote oog. (Ik bedacht eventjes: is er een zee waarneembaar met het blote oog? Gans de zee? Echt alles van die zee? Dat terzijde) Dus die zee, de strilonese zee, dat is de zee van de strilifoneesjes. die visjes. En die zee, leeft in een gezelschap van troempanpetjes. Want moesten de troempanpetjes niet bestaan hebben. Dan bestonden er ook geen strilifoneesjes. Omdat dus de troempanpetjes gezelschap zijn van de strilonese zee. Die strilifoneesjes moeten daarom dus ook met veel zijn. Want die zijn ni zo graag alleen. Daarom zijn er dus ook ontelbaar veel strilifoneesjes. Zo. Zot.
Mijn liefde bestaat dus uit verschillende kleine deeltjes, sommige al groter en duidelijker als anderen, die praktisch niet met het blote oog waarneembaar zijn (buiten dan misschien een paar troempanpetjes), die samen dus mijn liefde vormen. Mijn liefde voor u, blijf u niet vergissen, dit alles verwijst maar naar één liefde he. Die voor u.

In en verder

In

Zoals jij in mijn boezem een druif uit de juiste hoek met de natte lippen van een man kan likken
Zoals wij liggen naast struiken in grenzeloos groene tuinen en daar dan ook beminnen
Zoals borden op de muren neerkijken op uren nachten en tijdloze minuten tot ze er gebroken bijhangen
Zoals geven wat van ons is maar toch tot de andere toebehoort, het schenken van goddelijk zaad
Zoals gewone klanken toetsen tot het verschrikkelijk aangenaam wordt om het als van ons te beschouwen
Zoals gij en ik verwondert jij en ik verwondert gijl weizen naar het weize idee om het te doen en dan ook doen
Zoals het idee genoeg is om, als het voorspel al begonnen is, er aan te beginnen aan dat gij jij en ik

Zo doen we dat

Liefde inboezemen, tot het er niet meer uit wil

Gaat ge toch weg?
Vertrek naar het zuiden

Ga weg.
verlaat de inboezeming.
verlaat de schoonheid.
Kus een ander
streel de kat

Ga weg.
Als dat gebeurt.
Kom dan ook niet meer terug.

Hoe graag ik dat ook wil

In

Zoals jij in mijn boezem een druif uit de juiste hoek met de natte lippen van een man kan likken
Zoals wij liggen naast struiken in grenzeloos groene tuinen en daar dan ook beminnen
Zoals borden op de muren neerkijken op uren nachten en tijdloze minuten tot ze er gebroken bijhangen
Zoals geven wat van ons is maar toch tot de andere toebehoort, het schenken van goddelijk zaad
Zoals gewone klanken toetsen tot het verschrikkelijk aangenaam wordt om het als van ons te beschouwen
Zoals gij en ik verwondert jij en ik verwondert gijl weizen naar het weize idee om het te doen en dan ook doen
Zoals het idee genoeg is om, als het voorspel al begonnen is, er aan te beginnen aan dat gij jij en ik

Zo doen we dat

Liefde inboezemen, tot het er niet meer uit wil

Herman de Coninck

Nog een geluk dat

Nog een geluk dat

Zoals met de gek uit het grapje
die zich voortdurend met een hamer
op het hoofd sloeg, en naar de reden gevraagd, zei:
"Omdat het zo prettig is, als ik ermee ophou"-
zo is het een beetje met mij. Ik ben ermee opgehouden
je te verliezen. Ik ben je kwijt.

Misschien is dat geluk: een geluk bij een ongeluk.
Misschien is geluk: Nog een geluk dat.
Dat ik aan jou kan terugdenken, bv.,
in plaats van aan een ander.

Søren Kierkegaard , Elvis Peeters

Een traan is een traan is een traan is een traan
en soms stroomt een oog er gewoon achteraan

°

Elvis Peeters. Kauw van jou

Ik lach je niet uit om je tranensnuit, want kauw van jou

Ik negeer beslist alles wat je mist, want kauw van jou

Ik mag alles wat je doet

Geef nooit op al wat je doet

Je houdt me voor de gek en lacht je lachebek, en ik kauw van jou

Je loft mijn grote mond en boort me in de grond, en toch kauw van jou

Ik mag alles wat je doet

Geef nooit op al wat je doet

En bijt je op je lip, weet ik ze verliest grip, maar toch kou van jou

En ben je ver van mij toch is je hart dichtbij, zoals ik kauw van jou

Ik mag alles wat je doet

Geef nooit op al wat je doet

Raken we dit kwijt, dat vertelt de tijd, want kauw van jou

Wij zijn niet bevreesd voor wat is geweest, want kauw van jou

Ik mag alles wat je doet

Geef nooit op al wat je doet

uw korrel

Uw korrel zout is aangekomen
in en dan varend naar het achterste
van mijn oogkast

als ge dichter komt en lekt aan
mijn rechter bovenwang
dan wrijft ge de korrel open
is mijn wang nat

ik weet dat ge liever niet lekt
dat ik het zelf maar moet laten
lekken

uw korrel zout
die hebt gij daar wel gestoken

en die rolt vandaag
en morgen ook

Gij zijt meer dan jammer

Ik zou het zo jammer vinden
ik zou zo jammeren
ik zou zo mijn jammeraar in de wind kunnen sturen

ik zou zo verschrikkelijk jammerlijk zijn
met zo een jammerlijk bakkes in strontgezicht
zo jammerlijk dat de wereld er gelukkig uit zou zien

moesten ze hem naast mijn bakkes zetten
zo jam ik zou zo jam ik zou zo jam
zo jammerlijke jam met mijn jammerlijk bakkes maken


als gij van mij zou weggaan

De beer ende vis

Het es genoeg
zei de vis
en hi at de beer
die naast de kant stond te zonnebaden

ek vind je nu toch wel al te bruin
dat ek je goed gebakken vind we
dus moet ek wel es proeven
van u pelsken berezacht

het es genoeg
zei de vis nadat hi een poot had opgesabbeld
ek heb genoeg

hi werd wakker
ging weer slapen
wanneer de beer zijn klauw uitsloeg

De trektocht der olifanten . 1

Als je te veel denkt is er verwarring. 
Als je te veel praat dan weet ik niet wat er is. Ik weet ook niet of je te veel kunt zijn. Volgens mij is het wel erg om niet veel te zijn. Dan weer niet om veel niet te zijn. Maar veel zijn zou ook weer veel stof geven om na te denken en dan zijn de mensen weer verward. Gelukkig zijn er opleidingen, dan kunnen mensen kiezen wat ze zijn. Dan kunnen mensen kiezen: “Ik word soldaat”. En dan worden ze soldaat. Het wordt natuurlijk weer vervelend als we dan iets nieuws moeten kiezen.

Als bakfietsen samenzijn

Flight Of The Conchords

They call me the Hiphopopotamus
Flows that glow like phosphorous
Poppin' off the top of this esophagus
Rockin' this metropolis

I'm not a large water-dwelling mammal
Where did you get that preposterous hypothesis?
Did Steve tell you that, perchance?
Steve

Het is genoeg

raamnet

ZONDERTITEL 1


zon speelt met bladeren op de grond
schone voeten beroeren de koele aarde
wind verwaait het heet dampend lijf
en doet zijn duit in het zakje van
de daad van de zon
samen zijn ze sterker
dan een paar ogen
en een tiet
in iedere hand

o god
bliksem mij maar neer


r.

Ask the time

the mess inside me
still reminds me
how love can make you blind

you knew that what you did would kill me
but you just didn't mind

now I ask the time to help me
day after day
so I can sleep and drink en dream
my pain away


used by the one I longed for
for so long
it's the truth
it's not a lie

I wished that I was stronger
The moments you passed by

now I ask the time to help me
day after day
so I can sleep and drink and dream
my pain away

last time no one around
would never notice that we've met
but if you took a better look
you find remains of love bites in my neck

you're the reason of every thought
and I used to think all the time

you probably have no idea
of the depth you made me
a long way to climb

the mess inside me
still reminds me
how love can make you blind

you knew that what you did would kill me
but you just didn't mind




Margo

Ge trekt koorden
aan de hoeken
van mijn onderste
gelaatstroef

uw dans was wel
uw dans was schoon
maar 't was er snel

ge trekt
en ik denk
of ik niet te vlug
gelukkig word

maar er zijn niet
zo veel kansen
en wat de mens
zichzelf moet gunnen

is wat ge doet
nu met het trekken
aan mijn hoeken

DE VERLEIDING VAN het gedicht

Ze dansen zo schoon
dat hun harem slingert
Ze bevallen de jongens
wel ze zijn aan 't kijken

als gij graag eens wilt kijken

gij! gij daar! gij ja!
ik blik een oog
langs u hene
om u hene
oppersteonder u
onder en op u
boven en in u
ondersteboven door u hene
ik blik, blik mijn liefde in een schotelke
als dat het gemakkelijker maakt
blik op u, blik naast u, blik op u, naast u,
als ik verlegen word
een blik vol ogen
voor op uw nachtkastje


ze danst.

DANS.
DANS.
DANS.

Ge zijt geen vrouw.

ze blijft dansen

"Ik ga het toch blijven doen."

Lollie zoekt een vis

de jongen kijkt het water in

troebel als het ware
scheidt hij de druppels in het nat

speelt hij de juiste vingerwendingen
trekt snel omhoog
voelt op het super precieze moment

hij zoekt de juiste
die waar het midden van de zee is
naar de allermooiste vis

T.G.

O maan

Maan, ik blijt uw droge zeeën vol

Mijn tranen zijn gezouten door hunker en verlangen

Trek die wolken voor uw ogen

’t Is beter dat geen straaltje van uw licht

mij hier en nu beschijnt

Al weken voer ik uw dialogen enkel in getandenknars

Mijn U-dalvormig bed is ook bestemd voor U

Huppel er dan rond, en vang er vlinders in uw buik

’t Is niet dat ik geen hart heb, U heeft het al gewonnen

Die lege plek waar bloed nu wervelt, moet U alleen nog vullen

Maan, ik ben zo zwart

Had gij mij nu maar ietske van uw stralen meegegeven

Toen gij mij uit uw nacht op deze wereld hebt gespuwd


 T.
 

raamnet

MEEUWKE MEEUWKE TOCH.

de meeuw huilt

(tranen met stoten

druppelen en briezen

schokken en klagen

slikken en sobberen)

en ik weet niet waarom.

                   

De onzegbaren

omlijstend van de stilte
tikken roodborstjes
het glas van de eindeloze
serre kapot


binnenin heerst het
lawaai de groeven
scheuren de lichtinval
verdwaalt


ge likt van onder tot boven
de kreuten en de kraters vol
ge voelt de drang om
te kijken maar ik laat u niet


ik laat niemand kijken
en ik zwijg
omlijstend van de stilte
tikken roodborstjes
het glas kapot