moe moed
zak zakt
in mijn
bodemloze
onder mijn
doorgezakte zolen
k rijg mijn veters ni
afgefrunnikte franjes
bengelen als slappe vodjsj
aan galgen
guur touw
wilde
kwil dadde wind
alles wegraast
vanbinnenin
alle eklektrikke spanning
alle takkketakkteatiikketikkekkrrrikkekkrrrkkkrkkrkkrk
wegblaast
plaats maakt
voor ademrust
sust
zachte boterlippen
alleen maar zachte
zachter
alleen maar kind
slapend kind