een verdieping hoger schijnt de zon nog, maar ik vertrek

in het laatste beetje avondzon

spaghetti op het vuur

af te werken met feta, pecan en kikkererwten

voel ik me heel 

gelukkig dat ik zo meteen mijn dochter

binnenkort zus 

kan halen

voldaan dat ik vandaag moeder was

boodschappen deed

nadacht

rustig bleef

tijd nam.

vliegjes lijken op schitterende pluisjes 

slakkensporen versieren de toegang naar ons stadsterras

wat wonderlijk hoe ik naar de winkel rij

ajuinen 

courgette

wortel

champignon

bataat

betaal

terug keer op mijn lange fiets 

waar achter mij kinderen en boodschappen kunnen vertoeven

en dat ondertussen 

jij groeit

avocado groot 

om binnenkort meteen al broer te zijn

willekeurig winters treingedicht

 

morgendworstelingen

broodjes met appelsap

we willen wel eens weten hoe de aankomst is verzekerd

groeistriemen

in mijn wangen past de horizon

hoge bruggen hebben genoeg plaats om onder te varen

maar soms is de heuvel nu eenmaal niet groot genoeg

als ik jouw broek zie (het bleek zelfs een rok) krijg ik kou

de sneeuwval dikt ons wol aan

het schaap heeft wolk

de winter raast

wij voorbij de laaghangende zon

die protesteert voorlopig ons voorbij te laten schieten

hangt dapper vol

wanner het alweer avond wordt

turen we naar de schemerschacht

meter voor meter (geschreven met Freek Mariën)

we trachten de horizon in onze wangen te passen

trappen de wereld onder onze voeten weg

trekken ons op aan de laaghangende zon

vingertoppen stelen bevroren dauw van het wintergras

sprokkelen elke lach, alle hoop die jij rond je strooit

wil jij, hoe jij schoonheid ziet, 

wil je ons dat keer op keer blijven leren?