Violetsnoep

ik herinner mij niet te kunnen spreken
ik herinner mij vormkwesties
en gesprekken over zout die nergens heen hebben geleid

ik heb een cd opgezet
en de brief afgemaakt voor het boek dat ik schrijf

het is zielig
het is zielig dat het spijt

ik herinner mij wandelen met Pieter in Parijs
ik herinner mij een kaartje

de rotte beesten in het gras
grazen mijn haar in 
de pijn is goed voor het, wat? dat ik schrijf

ze wankelen 
zei "je ne vais pas changer le monde"
maar u zie ik wel graag

en het woord is afgemaakt voor het boek dat ik schrijf

Zomerjassen en regenjurken

De sluis de sluis roept de bruine
eenhoorn die half in half uit
de witte boonbron staat

schoon als hij open staat
en het water stroomt

schoon als hij zingt
en de grenzen herziet

schoon als hij lacht
verdriet als hij traant

de bruine eenhoorn darpelt, snatert
filtert de balderen weg van zijn weg

de bruine eenhoorn zoekt een jurk om in te dralen
hij is schoon als hij lacht
de sluis de sluis roept de bruine

eenhoorn zoekt een jas om in te schuilen
waar is mijn jas?

Ik geef hem een zomerjas
Hij zegt: ik wil een regenjurk.

Loes Swaenepoel

Alles kan om vijfentwintig voor twaalf wanneer ik in mijn remslaap struikel en mijn fantasieën op hol slaan. Als ik daar zou spreken met de waarheid, zou die me dan duiden? Mij wijzen waar ik heen moet. Mij regels opleggen zodat ik niet afdwaal. Het pad dat ik bewandel niet kwijtraak en ook mezelf niet. Maar als op een winderige dag de waarheid niet meezit en ik schuilen moet ?

Hersenspinsels. 5. Linker helft, bovenste verdieping, deur 3 (deur 2 is vastgespijkerd, vanwege een traumatische ervaring, over een paar jaar zal deze deur waarschijnlijk abrupt geopend worden) Liefdesverdiep.

Ik droom vaak over u.
Vannacht was ik op reis.
Ik was op reis naar mijn eigen huis, maar ik wist dat gij er nu in woonde, ge waart alleen nog niet thuis.
Ik wist het omdat ik een grote zwarte patser wagen zag staan op wat eens onze parking was, die was van Jan.
Toen ik binnenkwam, ik was er binnengebroken omdat ik het niet langer aankon om buiten te blijven, ik moest namelijk weten waar gij mee bezig waart, toen ik dus binnen kwam zag ik mijn eigen huis.
Ik zag mijn interieur, maar ik zag niets van mijn gerief, overal stonden computers en geluidsinstallaties.
Na een tijdje kwam gij dan thuis, en ge waart verschoten dat ge mij zag, maar ge waart blij.
En toen ge dichterbij kwam, Jan stond achter u, toen zag ik dat ge veranderd waart.
Uw haar had een andere kleur en ge waart dik.
Ge waart niet zo mooi als hoe ik u ken.
Ik keek naar u en ik dacht "Waar is Anton/hij?"
Maar toch kuste ik u.

Ik was laatst echt bij u.
Ik ben blij waar ge zit, ge hebt het daar goed.
Ge waart nog altijd even knap, en ik toch kuste ik u.

Planten zijn erg aanwezig. Niet alleen hier in mijn hoofd.
Ik zet ze ook soms op mijn vensterbank, ik zet ze eigenlijk vaak op mijn vensterbank.
Dat is mijn wintertuin.
Maar troost vind ik er eigenlijk niet vaak in.
Waar vind ik troost?

Verschrikkelijk! Mijn ogen!
Dat ze dat ooit zouden meemaken
het was natuurlijk te voorzien
maar toch… een mens blijft hopen

Dat komt van hele dagen binnen te zitten
Je begint te stinken naar de gedachte om de achterdeur open te zetten
Je begint te zweten van de poging om een zomerjas uit de kast te halen maar ze toch terug de kast in moet leggen
Ik begin te wenen als ik weet dat ze komen als Russen in een troep, ik zin heb in zoetigheid, te weinig jou heb en te veel regen… maar ik begin enkel te wenen als dit gebeurt in de winter
Ik krijg spierpijn van het springen omdat ik probeer de venster open te doen, maar tijdens mijn sprong denk van 'het raam moet niet open, het is te koud' maar dan telkens ik beneden ben ik denk het moet wel open de zomer moet binnenkomen ik terug spring maar dan weer denk 'het raam moet niet open, het is te koud', en zo de hele tijd moet springen (wat wel vreemd is dat ik moet springen om mijn raam open te doen, maar daar is hoogst waarschijnlijk een veiligheidsuitleg voor van mijn moeder)
dat komt van hele dagen binnen te zitten

niets, enkel de winter die wacht tot hij de zomer niet meer kan buitenhoeken

Zoals wij liggen naast struiken in grenzeloos groene tuinen en daar dan ook beminnen
Zoals borden op de muren neerkijken op uren nachten en tijdloze minuten tot ze er gebroken bijhangen
Zoals gewone klanken toetsen tot het verschrikkelijk aangenaam word om het als van ons te beschouwen
Zo doen we dat
Liefde inboezemen, tot het er niet meer uit wil

Hersenspinsels. 4. Linker helft, beneden verdieping (heeft vrouwentongenplant in de hand) Denken over denken-verdiep

snosterpartijtjes, ik heb het over snosterpartijtjes
geen idee wat het zijn, maar ik het het er over
(zoals veel mensen, die geen idee hebben waarover ze het hebben maar toch doen alsof ze het hebben en maar door en door en door gaan)
discussies maar dan op de gelijkvloerse hersencapaciteiten
neenee, misschien stel ik het nu te erg voor, ze toen toch gewoon hun best om, ja ze doen gewoon hun best

ge doet het zelf, ge zijt een groot snosterpartijtje

dus hij offert zich op aan de wetenschap
hij is ziek, en hij en nog andere patiënten krijgen medicatie
maar de helft krijgt echte medicatie en de andere helft placebo
na twee maanden zullen we zien
ik zeg da we zullen zien
eerst kijken

ik voel mij geplant
geplant tussen de groene minuscule wilgen
of ben ik de reus
geroest in de grond
om mijn eigen schuld
vleugels worden rot
en voeden de grond, waarin mijn voeten staan
weer vaster, steeds vaster geplant

dit is Herman
Herman denkt niet zo graag
hij denkt niet zo in gedachteachtige gedachten als mij
en dus ook niet zo veel
maar het is ook geen dommerik ze
mijn Herman
Hij is specialer dan mijn andere planten, daarom mag hij bij mij in bed

blijft het interessant om deze dingen aan u te vertellen, bent u nog geboeid naar mij aan het luisteren of kan het u allemaal niet meer schelen
het kan mij alleszins allemaal niets meer schelen, u bent dan ook maar toeschouwer
u hoeft niet te oordelen over wat er omgaat in mijn hoofd, het is er, en ik ga het niet verstoppen omdat u niet langer geboeid kan blijven
misschien zou u beter eens in uw eigen hoofd gaan snuisteren en zien wat voor schade er is aangericht vooraleer u het boeien aan mijn rekening overlaat
vergeet uzelf niet en uw hersenen, uw hoofd, uw gedachten en woorden, uw verzinsels en uw hersenspinsels
(vergeet ze niet)

ik krijg van mijn moeder elk jaar een spaarpot, ik heb zo een varken, maar ook een kikker, een brievenbus, een ei, een blauwe theepot, een circusneus, een jerrycan, een blik, een kistje, een mini-drumstel, een rode theepot
stuk voor stuk gruwelijk lelijke dingen
maar als mijn moeder komt dan zet ik ze op mijn schouw, tussen de rest, tussen al de rommel

tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut
ik tuut tuut tuut ben tuut tuut tuut geen tuut tuut tuut locomotief tuut tuut tuut tuut ik tuut tuut ben tuut tuut tuut ook tuut geen tuut fuut tuut
ik ben een mens

en ge zit in mijn hoofd
interessant, naar het schijnt