we trachten de horizon in onze wangen te passen
trappen de wereld onder onze voeten weg
trekken ons op aan de laaghangende zon
vingertoppen stelen bevroren dauw van het wintergras
sprokkelen elke lach, alle hoop die jij rond je strooit
wil jij, hoe jij schoonheid ziet,
wil je ons dat keer op keer blijven leren?