misschien had ik
het al eens gezegd
dat van dat huilen
dat het vanbinnen
begint
en dan gaat puilen
ge loopt over als
het ware
ook als ge het niet
wilt
en het is niet als
koken
het is eerder een
glinstering
als ik twee kleine
krekels zie
dan bulkt er iets
vanbinnen
op een zachte
vleiende manier
dan loop ik over en
ben ik de kleinste
beek
op aarde
en wil ik zingen
en ook zwijgen
wat dan klinkt als
stil gesnik
enkel en alleen
omdat
die twee krekels zo
zielig
naar elkaar kijken
en ik zie hun
verdriet
dan huil ik
loop ik over
ben ik een eenzaam
krekellied