Amnesie
maak van je handen een kom
en zeg me dat de maan hol en onafgewerkt is
terwijl ze door het raam naar binnen kijkt
zullen we een baantje rond je huis lopen
en proberen om niet te struikelen
over elkaars harde en lange adem
ons spreken is een zwijgen
het dooft in de bres van
onze opeengestapelde buiken
bij je weggaan
is als een zachte vernieling
amnesieT.T.